ක්‍රෑෂ්ෂ්… ගසා කෑ ගසමින් නැවතූ තවත් වාහනයක හඬ ඇසී මද්දුමී හඬාගෙන ගෙට දිව ගියේ බියපත් මුවැත්තියක ලෙසිනි. කෙදිනකවත් පාපැදියක් වත් නොපැමිණි මිදුලේ අද දිනයට නැවතූ තෙවනි වාහනයය. පෙර වාහන දෙකෙන් මෙන්ම මෙයින්ද බසින ලද කළු කලිසමත් සුදු පැහැ කමිසයත් හැදි හැඩි දැඩි මිනිසුන් දකින විට මද්දුමීට මෙන් සැගවිය හැකිනම් කියා සිතුනි.
"තමුන්ද ලසන්ත කියන්නෙ?"
"මමයි මහත්තයා"
"මොනවද මනුස්සයො මේ කරන වැඩ. තමුසෙලා කරන ඒවයෙන් අපෙ මන්ත්‍රීතුමාටයි අයිසෙ හොඳ නැත්තෙ… පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීකෙනෙක් යටතෙ තියෙන පළාතක මෙහෙම උනාම එතුමටයි හොඳ නැත්තෙ.…"
"අනේ බුදු මහත්තයෝ නොදැනුවත්කමට උන දේනෙ… අනේ මම දැන් මක් කරන්නද?…"
"ඒ මඟුල් හිතන්න තිබුනෙ ඔය පණ්ඩිත වැඩ කරන්න කලිනුයි."
ට්‍රීං… ට්‍රීං… ට්‍රීං…
"හෙලෝ… Yes සර්…හ්ම්ම් මම කියන්නම් සර්… ඕ කේ සර්… හරි ඒ ගැන හිතන්න එපා, චැනල් එකේ උන්ට එන්න කියන්න.…හරි" ඇමතුම විසන්ධි කල ඔහු නැවත මා දෙසට හැරුනි.
"හරි… තමුසෙට එක ක්‍රමයක් තියෙනවා. තව ටිකකින් TV චැනල් එකකින් කට්ටියක් එයි. එයාලට අපි දැන් කියලා දෙන විදියට කියන්න ඕන."
"හරි මහත්තයො… මන් ඕන දෙයක් කියන්නම්."
"කොහොමත් කියන්න ඕන තමා අයිසෙ. ඒකෙ අහන්න දෙයක් නෑ."
රූපවාහිනි ආයතනයෙන් එන පුද්ගලයින්ට කිවයුතු දේ ගැන උපදෙස් දුන් පිරිස පිටත්ව යන්නට විය. මගේ දෙනෙත බොඳ වෙත්දී ලොකු කෙලී මා අභියස විය.
"කෝ ලොක්කියෙ මද්දුමී…?"
"නංගි දුවන් ඇවිත් හැංඟුනා. දැන්නම් නිදි.… බඩගිනියි තාත්තෙ."
මගෙ පපුව පැත්තක් හිර වෙන්නාක් මෙන් දැනෙන්නට විය. දරුවෙකුගේ මුවින් පිටවෙනා බඩගිනියි යන වදන තරම් පියෙකු විදවනා තවත් වදනක් තිබිය නොහැක. නමුත් මාගේ අවාසනාවට එම වදනම මා දිනපතා කිහිප වරක්ම අසමි.
මාත් විනිතාත් එක වහලක් යටට වූයේ අවුරුදු 15කට පෙරය. ඉන් අවුරුදු 2කට පසු ලොකු දුවත් ඉන් ටික කලකට පසු එක්වූ මද්දුමිත් ඊයේ පෙරේදා එක්වූ නිවුන් දැරියන් දෙදෙනාත් අප නිවසම එළිය කලහ. එකම අවාසනාවට පිරවිය යුතු බඩවල් ගනන වැඩි වන ප්‍රමාණයට මාගේ අතමිට සරු වූයේ නැති නමුදු වැලේ ගෙඩි කෙදිනකවත් වැලට බර නොවූ නිසාම දියණියන් සිවුදෙනාත් බිරිඳත් කුලී වැඩෙන් දිවි සරිකරගත් මා හට බරක් වූයේ නැත.
නමුත් අවාසනාව අප සොයා පැමිණියේ නියඟයේ වෙසිනි. කුලීවැඩක් සොයාගත නොහැකිව දින සති මාස ගතවෙත්දී ඉරි තලා ගිය පොළව මතම අපේ ජීවිතද ඉරි තලා යන්නට විය.
"අදවත් හාල් හුණ්ඩුවක්වත් ගන්න බැරි උනාද ඒයි…"
"වැඩක් හොයා ගන්න බැරි උනා විනිතො… ලොකු උන් දෙන්නට මොකද කලේ…?"
"බලලා බලලා බැරිම තැන වත්ත පහලින් කරවිල ටිකක් කඩලා තම්බලා දුන්නා…"
"කරවිල විතරක්…!!! කෑවද ඒ දෙන්නා?"
"නෑ… කන්න බෑම කියලා හැඬුවා… අන්තිමේ මාත් කාපු නිසා කෑවා… චූටි දෙන්නට කිරිත් දෙන්න එපෑ…"
මෙසේ ඇරබි දින පහක්ම වේල් තුනටම අපගේ එකම ආහාරය වූයේ තම්බාගත් කරවිලය ගෙඩිය. පස්වන දිනයේ දෙවියන්ද අහක බැලූ හෙයින් විනිතාට අජීර්ණයක් සෑදී සිඟිති දියණියන් දෙදෙනාද සමග රෝහල් ගතවීමට සිදුවිය. ඒ අතර පැමිණි පුවත්පතකින් අපගේ සැබෑ ජීවන තත්වය මුළු රටටම හඩගා කීමෙන් වූ එකම සෙත වූයේ පළාතේ මන්ත්‍රීවරයාගේ හෙන්චයියන් විටින් විට පැමිණ අප පවුලටම තර්ජනයකර යාම පමණකි.
"තාත්…හ්හ්…තාත්තෙ…"
"මොකෝ බන් ලොක්කියෙ… උඹ කාට බයේද දුවන් ආවෙ…?"
"අන්න…තවත්…එකක් එනවා……"
ඒත් සමඟ ප්‍රසිද්ධ රජයේ රූපවාහිනී ආයතනයක සංඛේත ගසා ගත් වෑන්රියක් අප මිදුලේ දැක මා දිගු හුස්මකින් ළය පුරවා ගනිමි. මෙතෙක් අප පෙළුවේ දුප්පත් කම පමණකි. නමුත් අද දින ජීවිතය රැකගැනීම උදෙසා මාගේ දුප්පත් ආත්මය මරා දැමීමට මා සූදානම්ය.
………………………………………
………………………………………
දැන් තවත් දේශීය පුවතක්,……
විපක්ෂයේ තවත් අසාර්ථක කුමණ්ත්‍රණයක සුළ මුළ හෙළිවේ.
පසුගිය දින කිහිපය පු‍රා පැතිර ගිය කරවිල පමණක් ආහාරයට ගෙන දිවිගෙවූ පවුලේ කතාව රජය අපහසුතාවයට පත් කිරීමේ අරමුණෙන් විපක්ෂය ගෙතූවක් බවත්. ****පක්ෂයේ ප්‍රභල නායකයෙකුගේ ආධාරකරුවෙකු වන තමා මේවන් කතාවක් කීවේ එම නායකයාගේ අනුදැනුම මත බවත් එම කරවිල පමණක් කා දිවිගෙවූ බව කී පවුලේ පියා ඊයේ දිනයේ පිළිගත්තේය.
මේ අතර චීන ආධාර මත රුපියල් ලක්ෂ 870ක වියදමින් ඉදිකල මානෙල් පොකුණ රංග පීටය විවෘත කිරීමට එක්වූ ගරු අතිඋත්තම ****** මැතිතුමාද මේ පිලිබඳව අදහස් දැක්වීය.
"ඉදි‍රියේ පැවත්වෙන ජිනීවා සමුළුව ඉලක්ක කරන් රජය අපහසුතාවයට පත්කිරීම විපක්ෂය දැන්ම ආරම්භ කරපු බව කණගාටුවෙන් වුවත් කිව යුතුයි. සමහරු රටට විරුද්ධව කේළම් කියනවා. තවත් සමහරු කන්න නෑ කරවිල කාලා ජීවත් උනා කියලා බොරු කියනවා. මේ සියළු කුමණ්ත්‍රණ පරද්දලා ජිනීවා වලට හොඳ උත්තරයක් දෙන්න නම් බස්නාහිර, දකුණ දෙපළාතම නැවතත් රජයට දීමට ජනතාව බුද්ධිමත් විය යුතුමයි."
(පින්තූරයට ස්තූතිය……
http://www.bubblews.com)
© ප්‍රියා.
