දෙනෙතින් ගිලිහී මගේම දෑතට කඩා වැටුන කඳුළු බිඳ මා තවමත් මියගොස් නැතයි කියා මා හටම මතක් කර දේ. අළුයම දෙක පසු වුවත් නින්ද අසලටවත් නොආ දෙනතට කඳුළු උනන්නේ සවස උන සිදුවීම මටත් හොරෙන් මාගේ සිත මෙනෙහි කරන නිසාවෙන් විය යුතුය. සිතත් නෙතත් අතර ඇත්තේ පුදුමාකාර බැඳීමකි.
අළුයමද ගෙවමින් සිටියත් තවමත් වෙනසක් නොමැතිව වාහන ගමන් කරන ගුවන් පාලම යට අඳුරු කොනකට වී මා රාත්‍රිය ගෙවමින් සිටිමි. මා මෙතනින් නැඟිටිය යුත්තේ අලුත් මිනිසකු ලෙස නමුත් එම සිදුවීම කෙලස අමතක කරන්නද…?
මා දන්නා පරිදි මෙයට වසර 25කට පෙර මා උපත ලබා ඇත්තේ මේ ගෙන්දගම් පොළවේමය. දරුවන් බිහි කිරීමට මිස ඔහුන් රැකීමට නොදත්තාවූ මගේ පියාට දාව උපන් දරුවන් හය දෙනෙකුගෙන් අංක හය හිමි වූයේ මටය. මට පෙර සහෝදරයින් දෙදෙනකු සිටින මුත් ඔහුන් මා දෑහටවත් දැක නැත්තේ ඒ පියාගෙන් වෙන්වූ ඔහුගේ පෙර බිරියගේ දරුවන් බැවිනි. මගේ මවගේ පළමු දරුවා වූ මට පසුව සොහොයුරෙකුත් ඔහුටත් පසු සොයුරියන් දෙදෙනෙකුත් උපන් මුත් වැඩි වන සාමාජික ප්‍රමාණයට සරිලන ලෙස ඉහල නොගිය අප පැල්පත් නිවසේ අඩි ප්‍රමාණයත්, පහල නොගිය අප පියාගේ බීමත්ත නිසා සැපවත් දිවියක් යන්න අපට සිහිනයක් පමණක්ම විය.
යන්තම් වසර තුනක් පමණ පාසල් භූමියක පහස ලැබූ මා අවුරුදු 11 වන විටම විවිධ රැකියාවන් සොයමින් යන්නට වූයේ තදින්ම බීමට ඇබ්බැහි වී සිටි පියා දිවි ගමනට නවතා දැමූ බැවිනි. එදින පටන් අද දිනයේ සවස වනතුරු මා දිවිගෙවූයේ මාගේ පවුල වෙනුවෙන්ම පමණි.
මට මගේ ජීවිතය අහිමි වූවාට මට අවැසි වූයේ මාගේ සොයුරියන්ට හිමි ලොව ඔහුන්ට සොයා දීමටය. මගේ පණ වූයේ මගේ නැගණියන් දෙදෙනාය. නමුත් මගේ ආශාව සුන් වූයේ ලොකු නැගණියගේ පෙම්වතා යැයි කියමින් තරුණයෙක් පැමිණි දිනය.
"ඔයා කොහෙද මල්ලි පදිංචි…?"
"මම දහඅටේ වත්තෙ…"
"ලොකූ තාම ඉගෙන ගන්නවනෙ… අනික මේ වගේ දේවල් අපි කතා කරන්න ඕන වැඩිහිටියො එක්කනෙ…"
"අපේ අම්මලා නම් මේකට කැමති වෙන්නෑ. ඒත් මම කල්පනාව බඳිනවා…"
"ඒක හරිනෑනෙ මල්ලි. මේවා පිළිවෙලකට කෙරෙන්න ඕන. එක්කො ඔයා දෙමාපියො එක්ක එන්න නැත්නම් නංඟිගෙ ඉගෙනීමෙන් පස්සෙ බලමු…" මාගේ දැඩි බව හමුවේ සිත් අමනාපයට පත් වූයේ කේන්තියෙන් පිටව ගිය ඔහුත් ලොකු නංගිත් පමණක් නොව අම්මා පවා මා සමඟ අමනාප වී ඇති බවක් දැනුනි.
ඒ අදට දින පහකට පෙරය. අද දින හවස මා වැඩ ඇරී නිවසට පැමිණෙන මොහොතේ කුඩා පැල්පත් නිවසේ කුඩා කල සිට හුරතලේට හැදුන ලොකු නැගණිය පෙම්වතා තුරුලේ හුරතල් වනු දැකීමට තරම් මා සොයුරෙකු ලෙස අවාසනාවන්ත විය.
"ලොකූ… මම උඹලට කිවුවා නේද බඳිනකම් ඉන්න කියලා…… කො… කෝ… අම්මා…"
"ඇයි… ඇයි මේ කෙල්ලව කන්න හදන්නෙ…?" එවිටම කොහේදෝ සිට නිවසට කඩා වැදුන මවගේ කෝපය නොසිතූ ලෙස මා දෙසට යොමු වෙත්දී නැගණියගේ පෙම්වතාද හොර රහසේම පලා ගොස් අවසන්ය.
"ඔයා මුන් හිටපු විදිය දැක්කෙ නෑනෙ. තාම මුන් බැඳලත් නෑ… මේවා හරිද…?"
"අම්මා වෙච්චි මට නැති අමාරුවක් උඹට කොහෙන්ද…?"
"මොකක්ද ඒකෙ තේරුම…?"
"මගේ මඟුල් තමුසෙට වැඩක් නෑ. තමුසෙට ලවු ගැන තේරෙන්න තමුසෙ ජීවිතේට කාටවත් ලවු කරලා තියෙන එකක්‍‍යෑ…"
"ඔව් මම උඹලා ගැන බැලුවා මිසක් මම ගැන බැලුවෙ නෑ තමා…"
"තෝ කාළකණ්නියා කන්න දීපුවා කියලා පෙන්නනවද යකෝ…" එතනින් එහාට මට හිමි වූයේ මවගේ ගුටි බැට පූජාවක්ය. එය මාහට අමතක කර දැමිය හැක. ඒ මාගේ මවය. නමුත් මා ඉගැන්නූ මා ආදරයෙන් හදාගත් මගේම නැඟණිය මා හට අත එසවීම මා කෙසේ ඉවසන්නද? මා ඇය හට අත් එසවූයේ ඇයට ගැසීමට නොව ඇය ගැසූ පහරක් වැළක්වීමටය.
"මෙන්න මූ මගේ කෙල්ලව මරන්න හදනවා. බේරගනියෝ……" එතනින් එහාට සිදුවූ සියල්ල සිහිනයක්ම පමණි. නිවසෙන් එලියට බට මා දුටුවේ නිවාස පේළියේ කට හැකර ගැහැණුන්, අබිලිං වැනි පිරිමින් එලියට බැස බලා සිටිනාකාරයය. මා පිස්සෙකු මෙන් ඇවිද ගොස් නැවතුනේ වත්ත කෙළවර පිහිටි මාගේ මිතුරෙකුගේ නිවසේය.
"මම ගිහින් ඒ පැත්ත බැලුවා… දැන්නම් ෂේප්. ඒ…ත්…… උඹලගෙ අම්මා පොලිසියෙ ඇන්ට්‍රියක් දාලා…"
"මම ගිහින් බාර වෙනවා බං…"
"උඹ දන්නවනෙ අලුත් OIC කාරයගෙ හැටි… අනික…… අනික උඹලෑ අම්මා ඇන්ට්‍රිය දාලා තියෙන්නෙ උඹ නංඟිව දූෂණය කරන්න ආවා කියලා……… ඔය දැන් උඹ කොහෙද යන්න හදන්නෙ…"
"……බලමුකො මොකද වෙන්නෙ කියලා… මම වැරදී නෑ කියලා මගෙ පපුව දන්නවනෙ…"
"පිස්සු නොකෙළ මෙහෙන් හිටපං… උඹට ස්ත්‍රී දූෂණ කේස් එකක් තියෙන්නෙ… තොගෙ අඬු කඩයි යකෝ…"
"ඒ රෑට බාර උනොත්නෙ… උඹ බය වෙන්න එපා……" ඔහුගේ නිවසෙන් එළියට බට මා අවසානයේ නතර උනේ ගුවන් පාළම යටය. හෙට උදෑසනම මා පොලිසියට බාර විය යුතුය. පැල්පත් පේළි නිවාසයක මුඩුක්කු ජීවිතයක් ගත කල අප පවුලට යහපත් හෙට දිනක් උදා කරලීමට උඩුගම් බලා පිහිනූ මට ඒ ගත් වෙහෙස වෙනුවෙන් ස්ත්‍රී දූෂකයා නම් ගෞරව නාමය ලැබී ඇත. දුක මා මෙලොවට බිහිකල අම්මාම මට එම නාමය ලබා දීමය.
"මට ඔයාගෙ ලේ කිරි කරලා පොවන්නැතිව ඔය ලේම වහ කරලා පොවලා පොඩි කාලෙම මරලා නොදැම්මෙ ඇයි අම්මෙ……………………………"
පසු සටහන ~~ ඇහුන්කන් දෙන්න ඔබ අවට සිටින රජතුමාගේ සිට යාචකයා දක්වා ඕනෑම තරාතිරමක අයෙකුට වෙනසක් නැතිවම… බලන්න නිරික්ෂණාත්මක දෑසින් ලෝකය දෙස…… දකීවී… ඇසේවි… මෙවන් දේ අනන්තවත්………
මෙයත් එවැනිම මේ පුණ්‍යවන්ත මිහිතලය මතම සිදුවූ තවත් එක් අවාසනාවන්ත සත්‍ය කතාවකි.
© ප්‍රියා.
(පින්තූරයට ස්තූතිය……
http://postgradproblems.com)
