සිරිපාලගෙ සාස්තරේ……

"ඒයි…"
"හ්ම්ම්…"
"ඔහේ අද වැඩට යන්නැත්ද?"
"ගියා කියලත් වැඩක් තියෙන එකක්යෑ…"
"එහෙම කියලා කොහොමද? වෙන කරන්න දෙයක් තියනවැයි?"
"හරි හරි… පොඩ්ඩක් හිටින්කො මම ගමනක් ගිහින් එනකම්… ආ… ගේ ටිකක් අස් පස් කරලා අර ඉස්සරහා මඩුවත් ටිකක් අස් කරහන්…"
"ඒ මොකටද…?"
"වැඩක් කිවුවම කරලා හිටින්. රෙද්දෙ ප්‍රශ්ණ නාහා…"

උදේම ගෝරනාඩු කර පිටව යන සිරිපාල දෙස කුසුමා බලා සිටියෙ පුදුමයෙනි. දීග පැමිණි දින සිට වසර ගණනාවක් ඔහුගේ අසනීපෙකට දරුවෙකුගෙ අසනීපෙකට තබා තමාගේ දරු ප්‍රසූතියකදී වත් අවම වශයෙන් තමාගේ දෙමාපියන් දෙදෙනාගෙ මළගමදි වත් ඔහු ගෙදර නැවතුනේ නැති බව ඇයට හොදින්ම මතකය.

එයට බලපෑවෙ නිවසේ අඟහිගකම් නොව. යම් මුදලක් ඉතිරි කර තිබූ සිරිපාල තුල වූ තව තවත් මුදල් සෙවීමේ පිපාසාවය.

කියූ ලෙසම ඇය නිවසත් තෙවසරකින් පමණ ප්‍රයෝජනයක් නොගත් කඩාවැටෙමින් තිබූ හොල්මන් ගුහාවක් බඳු මඩුවත් අස්කර දැමූ අතර දහවල සිරිපාලත් ජගත් නම් ගමේම රස්තියාදු ගසමින් සිටි කොල්ලෙකුත් පැමිණියෙ අත් ටැක්ටරයක පටවා ගත් ලෑලි කිහිපයකුත් තවත් බෑග් කිහිපයක්ද සමගිනි.

"ඔය ඔය ලෑලි ටික පරිස්සමෙන් බාගන්න ඕන ජගත්… ටිකක් පරණ නිසා කැඩෙන්න පුළුවන්.…"
"හරි සිරිපාල අයියා…"

මඩුව ලෑලි ගසා ආවරණය කල කල සිරිපාල එය මැදින් රතු ‍රෙද්දක් එළ්ලා තවත් දේව රූප පින්තාරු කල රෙදිත් පහන් ආදී නොයෙක් දේත් පිළිවෙලකට සකසන්නට විය.

"මේ මොනවද ඒයි…?"
"මේ… දේවාලෙට බඩු…"
"දේවාලෙට…???!!!!"
"ඔව්… දේවාලෙට… මගෙ අළුත් බිස්නොස් එක…"
"දැන් එතකොට කපුවා කවුද…?"
"කපුවා…??? හැ… කපු මහත්තයා… ගුරුණ්නාන්සෙ… ඔක්කොම මම තමා.… මේ ඉන්න ජගත් ආවතේව ටික කරයි."
"දැන් එත්කොට ඔහේ ඔය වැඩ දන්නවැයි…??"
"දැන ගන්න දෙයක් නෑ… මට කොහොමත් පොඩි කාලෙ ඉදන් දේව බැල්මක් තිබුනා. මම පාවිච්චි නොකලට…"
"ඔහේ දැන් මොනවද කරන්නෙ?"
"හ්ම්ම් සාස්තර කියනවා.… මළවුන් ගෙන්නනවා… ආරක්ෂාවල් කරනවා… අණවින කොඩිවින උනත් බැරි කමක් නෑ…… ආ… දෙවි දේවතාවුන් වහන්සේලා වැඩියට පස්සෙ ඔහේ කිළි පිටින් එහෙම මේ පැත්තට එනවා නෙමෙයි……"
"හරි හරි… ඕන මඟුලක් කර ගන්න එකයි……"

මෙසේ ඇරඹි දින කිහිපයකින් පසු සිරිපාලගේ දේවාලය තවත් දියුණු වෙන්නට වූයේ පිට පළාත් වල අය අතර සිරිපාල විසින්ම පතුරවා හැරි කටකතා හේතුවෙනි.

"හරි අනුහස් තියෙන දේවාලයක්…… ගුරුණ්නාන්සෙගෙ තාත්තා තමාලු දේව වරමක් අරන් ඇවිත් තියෙන්නෙ…… වැඩි ගාණක් ගන්නෙත් නෑ සාස්තරේකට රුපියල් 101 යිලු…… වැඩක් කලොත් ඉතිං කිරි ගහට කෙටුවා වගේ තමා……" මෙසේ තටු ලැබූ කටකතා වලට පිංසිදු වන්නට දේවාලය බලා සිටියදී දියුණු වන්නට වූයේ වසර පහක් තුල සිරිපාලගෙ පැරණි නිවස වෙනුවට නවීන නිවසකුත් ඉදිකරගත හැකි වන තරමටය.

මේ වන විට ගමේ පවා ඇතමෙක්ට සිරිපාල, සිරිපාල ගුරුන්නාන්සේ වූ හැටි අමතක වෙමින් පැවතියේ දේවාලය වෙත පැමිණෙන සෙනඟ දිනෙන් දිනම වැඩි වෙමින් පවතින නිසාමය.

"ගුරුන්නාන්සෙ, මට මගේ රස්සාව ගැන බලාගන්න ඕන…"
"ඕං… රීං… තට රස්සාව කරන තැන හතුරො වැඩී… අහ්හා… යාදෙන්නෑ"
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
"ගුරුන්නාන්සෙ, අපේ ගෙදර හැමෝටම ලෙඩ කරදර. ටිකක් ඒ ගැන බලාගන්නයි"
"හ්ම්ම් ඕඕඕන් ඒශ්වා… තගේ ළගම ලේ ඥාතියෙක්. උඹෙ සහෝදරයෙක්… යමක් කරලා තියෙනවා…"
"මට සහෝදරයො නෑනෙ ගුරුන්නාන්සෙ??"
"බොට බාප්පලා මහප්පලගෙ දරුවෝත් නැත්ද?"
"ඉන්නවා ඉන්නවා…"
"ඉතිං උන් ලේ ඥාති නෙමේද?"
"ආ ඔව් ඔව් අපෙ බාප්පගෙ පුතා දේපල ප්‍රශ්ණෙකට පොඩ්ඩක් හිත හොද නෑ මයෙ එක්ක…"
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
"කපු මහත්තයා මට අපෙ පවුල ගැන් පොඩ්ඩක් බලව ගන්න ඕන.…"
"ඕන්ං ‍රීන්ං ඕෂ්ෂ්… තොගෙ ගෑණිට තව මිනිහෙක් ඉන්නවා බොල… ඒකිව මට්ටු කර ගන්.…"

මෙවැනි වදනක් සෑම දිනකම පාහේ සිරිපාලගේ මුවින් පිට වූයේ ඔහුගෙ කාර්‍යබහුල බව මොනවට පෙන්වමිනි. පාරිභෝගිකයාගේ මුහුණ දුටු පමණින් ඔහුගෙ ගැටළුවත් එයට විසදුමත් කීමට තරම් ඔහු දියුණුවී සිටී.


තම සැමියාගේ රැකියාව දෙස උපේක්ෂාවෙන් බලා සිටි කුසුමා දේවාලය අසලකට වත් යාම නවතා දැමුවේ තම සිතේ සිරිපාලගෙ රැකියාව පිළිබද වූ නොසතුට නිසාත් එය වචනයෙන් පැවසුවාට පළක් නොවන නිසාත්ය.

සිරිපාලගේ දේව වරමින් තවත් දෙතුන් මසක් ඉගිල ගියේ කාටත් හොරෙනි.

"ඒයි මේ බලන්නකො පොඩ්ඩක් පත්තරේ…"
"මොකක්ද…??"
"මේ තියෙන්නෙ… මේ මා‍තර පැත්තෙ මිනිහෙක් දරුවො දෙන්නව ගඟට දාලා ඌත් පැනලාලු.… මහ පොළව උහුලන අප‍රාදද දෙයියනේ මේ…"
"ඉතිං ඕක කියන්නද මාව නවත්ත ගත්තෙ… මට දේවාලෙ අරින්න පරක්කු වෙනවා…"
"නෑ… නෑ… ඉන්නකො ටිකක්… ඒකට මුල ඒ මිනිහා අහපු සාස්තරයක් නිසා උන පවුල් ආරවුලක්ලු…"
"මොකක්……!!! කොහෙ මිනිහෙක්ද?"
"වැඩි ඈතක‍යෑ මාතරම තමා. බාබර් කෙනෙක්ලු…… මොකෑ ඔහේ ඔච්චර බය උනේ? ඔහේ වත්ද ඔය සාස්තරේ කිවුවෙ……??"
"පිස්සුද ගෑණියෙ… මම කවද්ද බොරු කිවුවෙ… මම ඔහොම දෙයක් කිවුවොත් කියන්නෙ දෙවි දේවතාවුන් වහන්සේලා පෙන්නුම් කලොත් විතරයි.…"
"අ…නෙ… මම නොදන්න ඔහේගෙ දෙවි දේවතාවුන් වහන්සේලා……"
"මට පරක්කු වෙනවා ඕයි දේවාලෙ අරින්න…" යි කියමින් පිටව යන සිරිපාල දෙස කුසුමා බලා සිටියෙ කේන්තියෙනි.

"කවදා හරි ඕවා ගෙවන්න ගත්තම කොහෙන් ඉවර වෙයිද බලමුකො… අර අහිංසක දරුවොත් මේ කරුම ගෙවයි…" සුසුම් හෙළමින් දැහැන් ගත වූ කුසුමාගෙ දැහැන බිඳ දැමුවෙ සිරිපාලගෙ දේවාලයෙ දෙසින් එකිනෙක පරයමින් ඇසෙන යාතීකා හඬින් සහා සීනු හඬිනි………………………

© ප්‍රියා.

(පින්තූරයට ස්තූතිය……
http://www.silumina.lk)